Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Κραυγές, ποιήματα, Ιωλκός, 2009.


Αγαπώ

Αγαπώ τη ζωή για τις χαρές που μου δίνει,
αγαπώ τον έρωτα που μου γλυκαίνει τη ζωή,
αγαπώ τη φύση που με καλωσορίζει
με χίλιες δυο χαρούμενες φωνές.
Αγαπώ την αγάπη που μ' έμαθε ν' αγαπώ,
αγαπώ την ειρήνη που με κάνει να υπάρχω,
αγαπώ την ελπίδα που με μεθά,
αγαπώ τη θάλασσα που με δροσίζει.
Τα κύματα τα πόδια μου φιλούν.
Δεν με φοβίζει εμένα ο Ποσειδώνας,
απ' όλους του θεούς τρέμω τον Άρη.


Πίκρα
Κάθεσαι μόνος,
κοιτάς το γραφείο.
Στην πολυθρόνα αναπαύεται
μια τεράστια εφημερίδα.
Πόσο μεγάλωσαν οι εφημερίδες,
δεν προλαβαίνεις πια να τις διαβάσεις,
πόσο τις βάρυναν οι θλιβερές ειδήσεις.
Έξω γιορτή,
ο κόσμος γλεντά,
μα πως μπορείς να διασκεδάσεις;
Προχτές ακόμα
βομβάρδισαν τ' αδέρφια σου
και το μολύβι έλιωσε στο χέρι σου.
Μονάχα πίκρα και χολή
στάζει το ποιήμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου