Σάββατο 10 Μαΐου 2014

ΑΝΤΡΕΑΣ ΚΟΛΛΙΑΡAΚΗΣ

29/5/2013

Στραμμένο βλέμμα στο νερό
βουνά
τοπία κρύα
τοπία γκρίζα
χειμερινά τοπία
αρχές καλοκαιριού
εφήμεροι έρωτες
χαμόγελα σκάρτα
τραγούδια αγχολυτικά
μαύρα πουκάμισα
κορίτσια με λευκό δέρμα και μαλλιά μαύρα
μια υποψία σάρκας γυμνής
θανατερά τραγούδια
η Κρήτη εντός μου
το Λιβυκό πέλαγος
βουτιές χωρίς ανάσα
η Κρήτη μέσα μου
ξερό χώμα και βρόχινα μάτια
Ρέθυμνο - Τυμπάκι - Χανιά
νυχτερινά άσματα
κοντυλιές
σκέψεις λυρικές
βίαιες σκέψεις
νάρκες
πνευματικές και σάρκινες
πολιτικές κουβέντες κι απώλειες
πέτρες
νοσοκομεία
Παλαιό Φάληρο
αποχαιρετισμοί στο τραμ
ακόμα φοβάμαι να κοιμηθώ τα βράδια χωρίς το φως της τηλεόρασης...

ΣΟΦΙΑ ΠΙΠΕΡΟΥ

Το πάθος του χρόνου 

Κορίτσι με δυο κρεμάμενους στα αυτιά σου κρίκους
έπινες ούζο χωρίς μεζέ νοθείας στο ες αεί!
Οι φίλες λέγανε για τα μοναχικά τους όνειρα
και για άλλες αποδείξεις ανικανοποίητης ζωής
που το κορίτσι δε γνώριζε.
Τους δυο σου κρίκους με τα δάκτυλα στριφογυρνούσες 
σαν να ταν αυτά
ο κόσμος που γυρίζει μέσα 
σε τριακόσιες εξήντα ημέρες!
Κι όσο ο χρόνος και το ούζο τελείωνε
τόσο τα όνειρα 
των φιλενάδων στέρευαν ,
μόνο αυτή σιωπηρή
με τους δυο της κρίκους άκουγε το μέλλον
ανάμεσα στα λεπτά της δάκτυλα που στριφογυρνούσαν τις μέρες.
Οι φίλες μέθυσαν ολότελα 
και παν να κοιμηθούν
για να ξυπνήσουν αύριο
με τα ίδια στο κεφάλι οινοπνεύματα!
Το κορίτσι έφυγε αργά από το μέρος
ήταν σα να λέμε
πως το πάθος του χρόνου
αργά ανακουφίζει τον άνθρωπο!